دردی بی صدا

 

دردی بی صدا

دستی بی صدا

گلویمان را مدام خفه می کند

به کلاغ ها بگوئید

 در انتهای خودکشی های مهربانی تنها ایستاده ایم

کافی ست بادی بوزد

و میان ازدحام سقوط ، گم شویم

خداحافظ هستی ام !

مرا ببخش ....

نتوانستم 

بی خیالی را باد بگیرم

 

#رعنا_ابراهیمی_فرد 

آدم که باشی

 

آدم که باشی

زخم های زیادی می خوری

اولین زخم ها را

همان روزی میخوری

که بنام انسانیت

آدم بودی!

 

#رعنا_ابراهیمی_فرد

اینجا هستم ...

 

اینجا هستم ...

در ساحلی خیالی

در امتدادِ دورهای آفتابی ،

در امتدادِ نورهای بی پایان

منتظر ‌...

قصه ای می خواهم پر از بودن های شاد

پر از فریادهایی از سر ذوق

پر از اشعه ،پر از نور

پر از روزهای پر شوق ِ بی پایان

و پر از روزهای خوب

 

#رعنا_ابراهیمی_فرد

@ranaebrahimifard

سرت را

 

سَرت را بالا بگیر 

سنگینیِ سَرت وجودت را

پراندوه خواهد کرد

 

#رعنا_ابراهیمی_فرد 

 

 

@ranaebrahimifard

اصلا فکر می کنی؟

 

 

اصلا فکر میکنی !؟

به پرنده های آزاد شده

از آخرین ایستگاه باهم بودن

اصلا میدانی ؟

میدانی کدام شبها ، دستها ، نگاه‌ها

پرنده های حیاط خلوت تاریکی را می ربایند؟

اصلا فکر میکنی!؟

 

#رعنا_ابراهیمی_فرد 

 

 

@ranaebrahimifard

گلدان هایش

گلدان هایش اولین چیزی بود که مرتب میکرد

روح او با گیاهان و سبزه ها گره خورده بود

او جان گیاه را با روح زلال خود میدید

و تنهایی اش را به دست گلهای خوشبوی باغ سپرده بود

او می‌دانست چگونه از دنیا لذت برد

 

#رعنا_ابراهیمی_فرد 

 

 

@ranaebrahimifard

تو عشق را ...

 

تو ...

عشق را ...

پنهان کردی برای روز مبادا

و من ...

گلبرگهایم بی صدا ریخت

 

#رعنا_ابراهیمی_فرد 

 

 

 

@ranaebrahimifard

بنشین

 

بنشین برایت چای بریزم

چای با عطر عشق

چای با بوسه های گل اقاقی

چای با طعم دلتنگی سالها دوری

چای عصرانه ی روزهای جمعه

جمعه ای که قرار است

سالها غروبش را با من بمانی

 

#رعنا_ابراهیمی_فرد 

 

 

@ranaebrahimifard

شرمگین شد

 

شرمگین شد

نگاه های سر به زیر اندوه

وقتی شانه هایت را 

برای تکیه دادن کم داشت

 

#رعنا_ابراهیمی_فرد

 

 

@ranaebrahimifard_

لب ها را

لب ها را ...

به نبوسیدن محکوم نکنید

گاهی سخن بوسه ها

معتبر تر از حرفهاست

 

#رعنا_ابراهیمی_فرد 

 

 

@ranaebrahimifard