کودک درون

هر چند یکبار کودک درون خود را رها ‌کنیم

بفرستیم به پیاده روی در جنگلی که خانه ای روی درخت ساخته اند

مثل خانواده دکتر ارنست

بچه بودم چقدر دوست داشتم منم خانه ای روی درخت داشته باشم

بروم داخلش کتاب بخوانم و از زاویه های مختلف گوشه و کنار جنگل را دید بزنم

یادم می آید روزی که دانش آموز ابتدایی بودم و امتحان تاریخ داشتم

رفتم کل کتاب را روی درخت توتی که در حیاط داشتیم نشستم و درسها را ازبر کردم درخت چند شاخه بود و وسطش جای مناسبی برای نشستن داشت 

درس می‌خواندم و هرازگاهی توتی میل میکردم و صدای پرندگان که روی شاخ و برگ درخت می خواندد را گوش میدادم

امتحانم را خوب پس دادم و همنشینی با درخت توت را هرگز فراموش نکردم

وقتی آدم از انجام دادن عملی لذت میبره خاطره اش سال‌های سال تو ذهنش باقی میمونه

و مرورش باعث ترشح هورمونی بنام سروتونین در مغز میشه که روحیه خوبی در آدم ایجاد میکنه که باعث میشه زندگی دوس داشتنی تر بشه

من همیشه پایه کودک درونم هستم

شاید الان هم درخت بزرگی باشد که شاخ و برگهایش جای مناسبی برای نشستن داشته باشد

بروم و بنشینم کتابی ،شعری ، متنی بخوانم و یا به دور دستها بنگرم و خاطره های خوب زندگی ام را مرور کنم

کودک درون خود را تنها نگذاریم

#رعنا_ابراهیمی_فرد

کم آوردن

کم آوردن بزرگترین فاجعه تاریخ است

ای کاش کلمه ی سحر آسایی بود

نجات می‌داد همه را ...

از درون خستگی های جنون آورشان

کاش در پس پرده ی جهان هرکسی معجزه ای رخ می‌داد

سیلی می آمد و می برد غم و غصه هاشان را

کاش صدای مهربانی برایشان لالایی می خواند

شب را آرام می‌خوابیدند

و صبح با لبخند رضایت بیدار می‌شدند

فاجعه آنجاست که محتاج بودنت باشند

و تو کم آوری بین زخم های کاری ات

و نتوانی آن طور که باید ادامه دهی زندگی را

کاش ...

هیچ وقت ‌...

هیچ کس ...

هیچ کجای جهان کم نمی آورد ...

و پای رفتنش به جفت کردن کفش هایش نمی رسید

#رعنا_ابراهیمی_فرد