۱۶
آذر
کم آوردن بزرگترین فاجعه تاریخ است
ای کاش کلمه ی سحر آسایی بود
نجات می‌داد همه را ...
از درون خستگی های جنون آورشان
کاش در پس پرده ی جهان هرکسی معجزه ای رخ می‌داد
سیلی می آمد و می برد غم و غصه هاشان را
کاش صدای مهربانی برایشان لالایی می خواند
شب را آرام می‌خوابیدند
و صبح با لبخند رضایت بیدار می‌شدند
فاجعه آنجاست که محتاج بودنت باشند
و تو کم آوری بین زخم های کاری ات
و نتوانی آن طور که باید ادامه دهی زندگی را
کاش ...
هیچ وقت ...
هیچ کس ...
هیچ کجای جهان کم نمی آورد ...
و پای رفتنش به جفت کردن کفش هایش نمی رسید
#رعنا_ابراهیمی_فرد